Ana e Malit,ashtu si edhe shumë vendbanime të tjera shqiptare,me vendimet e Kongresit të Berlinit (1878), Konferencës së Ambasadorëve në Londër (1913) si dhe asaj të Parisit (1919) u ndanë padrejtësisht nga trungu i shtetit të tyre amë-Shqipërisë dhe iu bashkangjiten Malit të Zi.
Si pasojë e kësaj sot kemi krahinën e Anës së Malit të ndarë në dy pjesë: një Anë të Malit brenda kufijëve të republikës së Shqipërisë dhe një Anë të Malit brenda kufirit administrativ të republikës së Malit të Zi,ndërsa para aneksimit nga Malit i Zi,treva e Anës së Malit ishte një trevë kompakte dhe territor i pandarë shqiptar.
Që nga viti 1880 kur ky vendbanim iu bashkangjit Malit të Zi kundër vullnetit dhe dëshirës së popullit të tij,janë bërë përpjekje të shumta si për ndalimin e aneksimit nga ana e Malit të Zi me ndihmën e Fuqive të Mëdha dhe perandorisë osmane.Kurse më vonë ,gjatë luftës së dytë Botërore,janë bërë përpjekje që treva e Anës së Malit ti bashkangjitet shtetit amë,Shqipërisë.
Moment vendimtar dhe i rëndësishëm historik që pat pēr qēllim mbrotjen nga coptimi tē trojeve shqiptare nga ana e shteteve fqinje,padyshim që ishte themelimi i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit , me 10 Qershor 1878. Lidhja e Prizrenit ,përmes degëve dhe komiteteve tē veta ishte shtrirë në shumë qendra shqiptare tē kohës.Lidhja.gjithashtu në përbërjen e vet kishte edhe forcat e armatosura të përbërë nga luftëtarë vullnetarë shqiptar nga të gjitha trevat etnike të cilët ishin të gatshëm që të mbrojnë edhe me gjak vendin e të parëve të tyre,pra tokën shqiptare.
Një ndër kēto komitete ishte edhe Komiteti Ndërkrahinor i Shkodrës i cili muar përsipër mbrojtjen e Ulqinit me rrethe. Pas vendimeve të Fuqive tē Mëdha të kohës, për dorëzimin e Ulqinit
Malit të Zi,një ndër betejat e përgjakshme për mbrojtjen e Ulqinit u zhvillua te Kodra e Kuqe (pranë fshatit Kllezën) në Anë të Malit, me 22 Nëntor 1880 e cila ndryshe njihet edhe si Beteja e Shkallmushkës, në mes të forcave shqiptare dhe atyre turke.Në fillim vullnetarët shqiptarë arritën të përballojnë ushtrinë turke dhe turqit patën shumë të vrarë, por më vonë pasi arritën përforcime të mëdha të ushtrisë turke të pajisura me artileri moderne, forcat vullnetare shqiptare e patën të vështirë të përballonin epërsinë e armikut, kështu që si rezulltat edhe u thyen .Në këtë betejë komandanti i forcave vullnetare shqiptare, Isuf Sokoli,u plagos rëndë dhe vdiq më vonë nga plagët e marra.
Kjo betejë,megjithëse zgjati për një kohë të shkurtë, ka hyrë në histori si një ndër betejat e para të shqiptarëve të kytyre anëve që rezistuan në mënyrë të armatusur kundër dorëzimit të Ulqinit, Malit të Zi.
